Maandag (Loy Krathong)

De wekker gaat en ik ben doodmoe. Ik heb toch vaak moeten denken aan mijn huisdiertjes en ben daardoor pas later in slaap gevallen. Maar dat maakt niet uit. Het is tijd om op te staan en me klaar te maken.

Vol enthousiasme ga ik naar de gym, maar als ik daar aankom is er niet veel te doen. Mijn coach Nep is er nog niet. Ik warm op en wikkel voor het eerst helemaal zelf mijn handen in. Dan komt Nep. Hij ziet eruit als een zombie. Hij is moe zegt hij.

We trainen een beetje, maar dan gaat Nep weer weg. Hij gaat naar de dokter zegt hij. Volgens mij is hij gewoon moe en heeft hij een kater, maar oké. Ik train nog even alleen en dan komt er een andere man met me praten.

Deze man is ongeveer in de 40. Hij praat Engels met een Brits accent en is vooral erg raar. Ik heb hem van tevoren gezien en hij ziet eruit alsof hij vooral bezig is met zichzelf. Alsof hij in zijn eigen wereldje zit. Het is een nerdig typetje dat veel praat.

Hij praat over de plekken in de buurt. Op 10 minuten loopafstand zou een strand zijn. Als ik aanwijzingen vraag zegt de man dat hij het me wel even laat zien. Oké prima. Samen lopen we de gym uit richting strand. We komen langs een dierentuin, een dolfijnenshow, een tempel, wat restaurantjes en een andere Muay Thai gym. Dan komen we bij een pier uit. Meer dan een pier met wat boten is het eigenlijk niet.

Toch is er heel mooi uitzicht. Er zijn eilanden te zien met bossen op en ervoor liggen een aantal drijvende huisjes op het water. Ik vind het wel een grappig idee, zo'n huisje op het water. Het is gewoon een vlot, met een huisje. Niets meer, niets minder. Het ziet er heel schattig uit, maar ik zou er niet willen wonen hoor.

We praten nog even over andere dingen. Of liever, hij praat. Dan lopen we terug. Op de terugweg gaan we nog even ergens eten. Ik bestel varken en wijs naar de spiesjes die op de barbecue liggen. De man besteld een omelet.

Ik krijg een bord voor me met behoorlijk veel varkensvlees. Het vlees is heerlijk gemarineerd en perfect krokant. Naast het bord kreeg ik een of andere scherpe saus. De basis van iedere saus hier is gewoon chili. Niet scherp in Thailand, betekent nog steeds mega scherp voor ons. Ik besloot de saus toch te proberen, dus ik dipte een stukje vlees in de saus. Wow. Perfect man! Het blijft scherp, maar het is ook gewoon ontzettend lekker. Ik sta er versteld van, want dit is de eerste keer dat ik iets scherps kan waarderen. En hoe! Ik had eigenlijk nog niet zoveel honger, maar het was zo goed dat ik alles heel snel ophad.

Voordat ik iets kon zeggen stond de man op en betaalde hij het eten voor ons. Ik heb nog gevraagd wat het kostte, maar de man heeft voor me betaald. Oké, het gaat maar om iets meer dan een euro ofzo, maar ik vond het toch lief hoor. Daarna lopen we weer terug naar de kamers. De man gaat met zijn vriend naar een strand, maar ik ga straks nog trainen dus ik ga even bij mijn kamer relaxen.

Snel spring ik in mijn bikini. Vanuit de gym waren we direct naar het strand gelopen en het was de hele tijd zo warm, het was tijd voor wat verkoeling. Eenmaal in het zwembad kwam er een Thai bij. Het was de oude kale Thai waar ik al eerder mee gepraat had en waartegen ik gezegd had dat ik een vriendje had.

Hij is erg gepassioneerd over Muay Thai en we praten daar dan ook veel over. Ik ben sowieso helemaal Muay Thai fan geworden hier. De Thai laat me in het zwembad zien hoe ik mijn techniek kan verbeteren en welke trucs goed helpen. Dan wil hij clinchen. OH NEE HE. De Thai zijn maar raar. Altijd dat gefriemel aan elkaar. Hij laat me wat technieken zien, maar hij merkt dat ik geen grote clinch-fan ben, dus hij dramt gelukkig niet door.

Ook hij vraagt of ik een gevecht wil doen. Nee. Ik wil geen gevechten doen, ik wil gewoon goed en hard kunnen vechten. Hij zegt dat ik goed ben en hard train. Over dat goed zijn ben ik het nog niet eens, maar over dat hard trainen wel. Ik doe inderdaad mijn best en probeer ook zo vaak mogelijk bij de trainingen te zijn. Ik ben ook meestal wel ongeveer op tijd, terwijl de anderen pas een flinke tijd na mij komen (inclusief trainers). Daar ben ik overigens best trots op, want dat gaat thuis nogal eens anders..

Hij zegt dat hij mij graag een gevecht wil regelen als ik er klaar voor ben. Je kunt pas Muay Thai als je een gevecht hebt meegemaakt, is zijn motto. Ik weet het niet hoor. Ik weet dat ik nog echt wel hard moet trainen voordat ik iets waard ben in de ring. De Thai zegt dat ik erg vooruit ben gegaan en dat ik het gewoon moet doen. Hij zoekt dan wel iemand waarbij de kans groot is dat ik kan winnen. Hij heeft die mensenkennis wel, zegt hij.

Ik ga me klaarmaken, want ik moet nog van alles doen en dadelijk is weer een nieuwe training. Als ik afscheid neem zegt de Thai dat hij me wel wil trainen wanneer ik tijd heb; tussen de officiële trainingen in, op zondag.. Wanneer ik maar wil. Ik voel me vereerd, want hij traint normaal alleen de betere mensen. Waarschijnlijk komt het doordat ik zo fanatiek en consequent train en veel interesse toon in Muay Thai. De meeste jongens die hier komen willen gewoon maar even een vechtsport trainen.

's Middags train ik met Pete. Ik begin met touwtje springen en merk hoe mijn conditie vooruit is gegaan. Ik kan het wel even volhouden nu, terwijl ik in het begin na 5 seconden al op een lip moest bijten om door te blijven gaan. Pete laat me alle hoeken van de gym zien. We trainen een half uur extra door en het ging echt heel goed. Ik heb meer energie dan ik verwacht had.

Na de training komt Eric naar me toe. Hij vraagt wat ik normaal doe en of ik van reizen houdt. Ja hoor. Dan begint hij iets te vertellen over een "society" waar ik misschien deel van wil uitmaken. Midden in zijn verhaal komt de Thai van vanmiddag. Hij neemt me mee naar de andere kant om me wat trucjes en verdedigingstechnieken aan te leren. Eric zegt dat hij er nog op terugkomt, dat "society" verhaal en ik ben ook echt nieuwsgierig nu. Haha.

Na de training ga ik naar mijn kamer. Het is al laat en het begint donker te worden, dus ik stap direct onder de douche. Buiten zitten de verslaafde en de Deen en we lopen samen richting eten. Ze zien er allebei doodmoe uit en ik zie de Deen nog net een opgerookte joint wegsmijten. Ik wil graag terug naar het restaurantje waar ik vanmiddag was. Op de een of andere manier had ik daar een goed gevoel bij. Ook al had het restaurant helemaal geen menu en moest je gewoon zeggen wat je wilde eten.

Na een tijdje lopen kwamen we bij het restaurant van de gym. De jongens wilden daar eten, dus ik heb daar afscheid genomen en ben gewoon vrolijk doorgelopen in mijn eentje.

Bij het restaurant werd gevraagd wat ik wilde. "Anything. I'll eat anything. Just not spicy please.", zeg ik tegen de vrouw die Engels tegen me sprak. Deze vrouw sprak zo goed Engels! Het verbaast me nog steeds. Terwijl ik wachtte werd er uitgebreid gekookt.

Tenslotte kreeg ik een bord met rijst, kip, groenten, ei en een soort soya saus. "It looks spicy, but it is not" zegt de vriendelijke vrouw terwijl ze het voor me neerzet. Het ziet er heel erg mooi uit. Ik proef het en ben direct verkocht. Wow. De combinatie van smaken is geweldig. Je proeft gebakken uien, paprika, peterselie, alles kwam perfect tot zijn recht.

Dan komt de vrouw weer aan. Ze heeft nog een bakje met soep. De soep is een mengsel van bouillon, knoflook en iets van kruiden. Wow. Ook dit is heerlijk. Ik had niet eens zoveel honger (normaal wordt iets sowieso lekkerder naarmate ik meer honger heb) maar ik eet toch alles op. Zo lekker heb ik nog niet gegeten in Thailand, terwijl ik wel al wat lekkere dingen heb geproefd hoor!

Ik bedank de vrouw voor de maaltijd en vraag wat het kost. 60 Baht. Dat is omgerekend zo'n 1 euro en 60 cent. Wow. Ik geef haar 100 baht (2 euro en 60 cent ongeveer), want ik vond de maaltijd zoveel meer waard!

Dan verteld de vrouw over de feestdag die vandaag is. Er zijn overal kleine ronde bloemstukjes te koop vandaag. Mensen kopen die, of maken deze zelf en gaan dan met hun hele familie naar de zee om daar de bloemstukjes op het water weg te laten drijven. Dit doen ze ter ere van Boeddha en de volle maan vandaag. (Na wat research thuis op mijn kamer blijkt het te gaan om het Loy Krathong Festival waar mensen respect betuigen naar de Water Godin en ze het bloemstuk, de Krahtong, op het water zetten om ongeluk weg te laten varen. Letterlijk dus.)

Als ik richting de pier loop zou ik dan ook al wat mee moeten krijgen van dit festival, zegt de goed Engels sprekende Thaise vrouw. Ook al ben ik moe, dat wil ik wel zien dus ik loop richting pier. En ik loop en ik loop want het is pokke ver.

Eenmaal bij de pier zie ik hele families met hun Krathong (bloemstukje) staan. Ze gaan een voor een bij het water staan om hun bloemstukjes op het water te laten drijven. Er zijn hele kunstwerken bij met lotusbloemen en kaarsjes of wierook. Het is erg mooi om te zien en ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken.

Toch wordt ik ineens geraakt door een golf van eenzaamheid. Ik mis mijn familie. Ik mis mijn leven. Ik mis alles. Een traan rolt over mijn wang terwijl ik denk aan alles dat gebeurd is. Alle dingen die ik afgelopen jaar heb meegemaakt en alles dat fout is gegaan. Ineens heb ik het er echt even heel moeilijk mee.
Als ik even in mijn eentje heb zitten huilen op het hoekje van de pier, raap ik mezelf bij elkaar en ga ik weer richting mijn kamer. Schijt aan de wereld, vanavond gaan al die enveloppen van mijn familie open, denk ik terwijl ik op mijn tanden bijt en gas geef.

Ik moet nog een paar minuten voordat ik op mijn kamer ben, maar ik moet zó ontzettend plassen. Ik loop en ik loop. Dan ben ik echt bijna in de buurt en ren ik een stuk. Oei. Dat werkt ook niet goed. Ik moet te nodig plassen. Dramatisch marcheer ik dan ook de laatste stukken en hoop ik maar dat niemand nog buiten zit en met me wil praten.

Eenmaal de laatste bocht om besluit ik toch weer een stukje te gaan rennen. Er zit gelukkig niemand dus ik ren zo mijn kamer in, naar de wc. Daar voel ik een golf van opluchting maar besef ik ook hoe moe ik ben.

Direct na het plassen stap ik dan ook mijn bed in. De enveloppen blijven nog wel even liggen tot het volgende dramatische moment.