Maandag (de vriendin van de Engelse Fransman)

De wekker gaat om 7 uur. Het is vermoeiend, maar het gaat steeds makkelijker. Ik maak me klaar en doe mijn nieuwe sportschoenen aan. Om 7.30 uur ga ik rennen met Blondie.

We zijn er klaar voor. Eerst lopen we naar de gym, daar zetten we onze spullen neer voor de training om 8 uur en dan rennen we een heel stuk heen en weer. We rennen ongeveer 7 minuten aan een stuk door. Het gaat goed. Ik had niet gedacht dat ik zo ver kon rennen. Ik heb altijd al een verschrikkelijk slechte conditie gehad.

Na de 7 minuten zijn we bij een bepaald punt aangekomen en draaien we ons om. Dan rennen we 7 minuten terug. Om 8 uur zijn wij in de gym en al helemaal opgewarmd. Super! We beginnen met de training en wisselen elkaar af tijdens de training nu Blondie ook mijn coach heeft. Ook al ziet Blondie super bezweet uit, ze wil niet stoppen.

Na de training sta ik te kletsen met de Deen. Blondie komt erbij staan en de Deen probeert een gesprek met haar aan te gaan. "Oh. You come from Switserland. I heard you would get more money working there, right?". Blondie kijkt hem beledigd aan. "No. Everything is expensive. So there is not more money.". De Deen kijkt vragend naar haar. Zo had hij het niet bedoeld. Hij kijkt naar mij en we hebben het nog even over belastingen en dergelijke terwijl Blondie al wegloopt.

'Oké', denk ik, 'als ze toch al weg is kan ik ook nog wel even met de Deen blijven praten'. Dus praat ik gewoon gezellig door.

's Middags gaat Blondie met een Italiaan op de scooter naar Phuket city om haar visum te laten verlengen. Ik mag ook mee, maar blijf liever even weg van haar. Ik heb even genoeg geklaag gehoord.

De Deen komt en vraagt of ik met hem en de verslaafde mee wil. Ook naar de immigration office in Phuket city omdat zij hun visa willen verlengen. Daarna gaan we ook wat fruit halen. Ze gaan met de taxi, dus what the hell. Ik ga gewoon mee.

Eenmaal bij de immigration office staan we achter Blondie. Alles ging goed en er waren ook Nederlanders die er werkten. Heerlijk om even gewoon face to face Nederlands te kunnen spreken zeg! Ik had niet gedacht dat ik dat zo fijn zou vinden.

Daarna gaan we naar een fruitwinkeltje. De taxi stopt precies ervoor. De Deen is super enthousiast. "OHHHH. They have a pomelo!", zegt hij op een hele hoge verliefde toon. Hij is helemaal euforisch door al het fruit. Ik herken de meeste dingen niet. Een pomelo is blijkbaar een kruising van een sinaasappel en een grapefruit en kan wit en rood zijn. We kopen beide kleuren. Dan heb je nog een papaya. Ik heb deze wel al geproefd, maar ik weet niet hoe ze er heel uitzien. "Is this a papaya?" vraag ik. De Deen draait zich in één klap om en kijkt me aan met glimmende puppyoogjes. "Have you never seen a papaya before??". De verslaafde en ik liggen in een deuk om De Deen zijn enthousiasme. Het is echt te geweldig.

Eenmaal bij onze kamers snijdt de Deen alles aan. We beginnen met de papaya. Zo puur valt het enigszins tegen. Het is niet heel speciaal. De Deen deelt uit aan iedereen die maar langs komt. Dan komt de witte pomelo. Heerlijk is die. Je eet de schilletjes erin niet, maar zuigt de fruit als het ware eruit. Apart, maar lekker. De rode is veel bitterder en daarom veel minder favoriet bij mij.

Tijdens deze offersessie van de Deen komt de Engels sprekende Fransman langs. Hij roept zijn vriendin erbij. Eindelijk krijgen we haar te zien. Ze is super aardig. Hij had niet overdreven toen hij zo hoog sprak over haar. Ze is enthousiast, gezellig en aardig. Ze is echt een aanwinst voor deze groep.

Voor de tweede training vandaag wil ik nog even rennen, maar het is zo warm en zo verschrikkelijk saai in mijn eentje, dat ik gewoon een stukje loop. Erg teleurstellend dit. Gelukkig kan ik 's ochtends met Blondie oefenen.

Tijdens de training komt de vriendin van de Fransman ook kijken. Ze is erg aardig en motiverend en raakt er zelf ook enthousiast van. Misschien dat ze morgen ook een lesje komt trainen. Haha. Leuk!

Het is maandag en afgelopen zaterdag heb ik de Deen beloofd om vandaag met hem te sparren. Hij heeft mij toen geholpen met de pads en voor wat hoort wat. Hij zegt wat ik moet doen, want ik heb het nog nooit gedaan, en het komt er eigenlijk op neer dat je gewoon moet vechten op een rustige manier.

Ik vind het maar niks. Ik wil hem helemaal niet slaan en wanneer hij op me afvliegt doe ik liever gewoon een stap naar achter. Niks blocken, niks slaan. Gewoon niks. Dit is niets voor mij. Ik heb geen probleem met hem en dan zou ik hier op zijn neus gaan staan mikken. Nee hoor. Misschien als ik binnenkort een bitje in heb dat het misschien wel enigszins lukt, maar nu niet. Bovendien heb ik geen idee wat ik ben aan het doen. Helaas. De Deen is erg teleurgesteld en lichtelijk gefrustreerd, maar ik heb mijn best gedaan. Het zit er gewoon niet in.

Vanmiddag had ik een groepje mensen bij elkaar gevraagd om samen te gaan eten. Uiteindelijk hadden we best een leuk groepje, en besloten we elkaar te treffen om 7 uur. Dan lopen we gezamenlijk naar een restaurantje in de buurt. De Nieuw Zeelandse meid is ook mee en aangezien ons normale adresje gesloten is, loodst zij ons naar een ander restaurantje in de buurt.

Het is een leuk klein restaurantje met Thaise gerechten. Ik bestel pad thai en proef bij de Nieuw Zeelandse meid een dumpling. Dat is niet helemaal mijn ding. De pad thai is wederom goed. Het is heel gezellig. Een jongen is vergeten op zijn visum te letten en is 20 dagen te lang in Thailand. We praten er uitgebreid over en hij besluit morgen te vertrekken naar een ander land en daarna hopelijk meteen terug te kunnen komen.

Thuis praten Blondie en ik nog even samen en komt de Mexicaan bij ons staan. Hij wil morgenvroeg met ons mee rennen. Oké. Morgen weer om 7 uur op..