Donderdag (de Deen)

Ik wordt wakker en kijk naar mijn telefoon. De wekker is nog niet gegaan, maar het is al erg licht. De telefoon is vannacht uitgevallen. Shit. Ik zet hem gauw aan en kijk hoe laat het is. 8.20 uur. SHIT. Als ik nu uit bed sprint ben ik om 8.45 uur pas op de training en dan is die al zowat voorbij. Helaas. Ik ga hem maar weer skippen vandaag. Ik baal, want vandaag had ik er eigenlijk best zin in en het tempo zit er nu goed in. Ik ken mezelf ook langer dan vandaag, en ben bang dat dit het punt is dat het fout gaat en mijn enthousiasme zal verminderen. Dat ik vanaf hier meer trainingen zal missen omdat ik dan denk "ach, ik heb toch al een training gemist. Een andere maakt dan ook het verschil niet". Meestal zijn dat de gedachtes die ervoor zorgen dat ik dingen niet afmaak en ik wil dit zó graag afmaken..

Toch heb ik ook behoefte aan rust. Ik ben de hele tijd al uitgeput dus gebruik deze tijd om eens lekker door te slapen tot een uur of 12. Ik train nu al de hele tijd zo fanatiek. Één keer uitslapen gaat het verschil niet maken!

Ik neem de tijd om rustig na te denken over hoe ik me over het algemeen voel hier. Het is benauwd, maar je went er wel aan (behalve met slapen). Ik wil graag trainen. Ik vind het leuk en kan echt mijn frustraties eens goed eruit gooien. Ik merk vooruitgang tijdens de training, want het geluid dat je hoort als mijn vuisten, ellebogen, knieën of benen de kussens raken wordt steeds harder. Af en toe sta ik er zelf versteld van. Ik zou echt geen ruzie willen krijgen met mezelf (dat is natuurlijk niet mogelijk, maar als dat wel mogelijk was). Toch heb ik ook wel ups en downs hoor. De meeste Thai hebben me gevraagd of ik gevechten wil komen doen. Nou nee bedankt. Ik kan misschien best hard schoppen en slaan nu, maar ik loop toch liever uit de weg wanneer een ander richting mij komt. Gevechten zijn niet mijn ding, maar ik voel me wel vereerd dat ze me vragen. Dat doen ze niet bij iedereen blijkt.

Op zo'n moment voel ik me goed. Voel ik me krachtig en onafhankelijk. Komt er daarna een moment voor de training dat ik mijn fles water niet open krijg.. Gisteren was dat. Loop ik de hele gym door te worstelen met mijn fles water! Welke slapjanus krijgt nou geen fles water open?! Na 5 minuten vol frustratie heb ik dan ook maar de eerste de beste jongen gevraagd om me even te helpen. En dat lukte hem natuurlijk gewoon zonder ook maar eens met zijn ogen te knipperen.. Flauw hoor. En ik maar balen. Deze super krachtige en onafhankelijke chick krijgt niet eens een fles water opengedraaid. Pfff.

Soms krijg ik tijdens het trainen ineens een moment waarop ik net iets anders denk dan normaal. Een helder moment, noem ik het in mijn hoofd. Dan vraag ik mij af wat mij in godsnaam bezielde om een ticket te boeken naar Thailand en me in te schrijven voor een Muay Thai trainingskamp. Dit kleine, vrij onschuldige meisje van 26 krijgt ineens iets in haar hoofd, boekt een ticket naar Thailand en gaat dan trainen alsof ze een f'cking ninja wil worden. WTF. Eerlijk gezegd wist ik niet eens waar Thailand eigenlijk echt lag voordat ik het ticket had geboekt. Ik heb gewoon geen idee hoe ik er precies bij kwam om een ticket naar Thailand te boeken. Ik ben zelfs een raadsel voor mezelf.

Maar ik hou ervan. Ik voel me steeds meer mezelf. Ik voel me sterker en ben gelukkiger. Ik ben nieuwsgieriger en een stuk meer vastbesloten. Ik kom er wel. Een jongen uit Engeland vertelde me dat hij de eerste dagen hier in zichzelf heeft gehuild. Ik niet hoor. Ik geniet met volle teugen. Ik voel me vrij en oh wie je, wat geniet ik van die vrijheid. Tuurlijk mis ik mijn familie. Echt wel. Ik zou ze graag even willen knuffelen. Maar daarna moeten ze ook echt weer gewoon naar huis hoor, want ik ga die maand training afmaken.

Tijdens de training baal ik wel eens dat ik dit voor mezelf wil. Dat ik dit vrijwillig doe. Het is af en toe gewoon echt loodzwaar. Maar als ik dan weer even ademhaal, dan geniet ik weer en lach ik. Ik lach de hele dag. De trainers hebben het er steeds over "appy girl. Appy girl".

Vandaag duurde de training niet lang voor me. Na een half uur was ik al helemaal op. Ik heb nog een kwartier door kunnen pushen, maar daarna lag ik languit op de grond. Omdat dat niet acceptabel is (je MOET wat blijven doen) ben ik maar krachttraining gaan doen. Sta ik daar met een paar gewichten te ruziën. De lichtste gewichten van ieder 4 kg, natuurlijk, maar ik voelde het zweet langs mijn hele lichaam druppen.

Na de training ben ik me gaan klaarmaken om te gaan eten. Ik zou met die jongen uit Denemarken en de verslaafde gaan eten bij de gym rond 18.40 uur. Om 18.20 stond Pete echter al aan de deur. "Hello. You eat?". "Yes, with John and him" zeg ik terwijl ik naar de verslaafde wijs. "Oh I'm not going to eat", zegt de verslaafde. "Oh"? "No man, I'm going to drink a beer in my room and have something to eat there". Oké man. Geen enkel probleem. Pete vraagt: "Okay, you eat gym?". "Yes yes. One minute" zeg ik. Als ik klaar ben staat Pete zijn scooter wel voor mijn kamer, maar is hij nergens te bekennen. Ik hoor bij de verslaafde glas breken. Zijn dit naalden die op de grond kapot vallen? Ieuw. Ik wil er niet over nadenken.
Pete komt ineens bij de verslaafde vandaan en we gaan met de scooter naar de gym.

Hij zet me af bij het restaurant en zegt dat hij nog wat gaat doen. Hij heeft al gegeten. Hahaha. Wat is dit nou. Private taxi Pete? Ik besef dat het verhaal van gisteren, dat ik gewoon naar het restaurant wilde lopen, zich als een lopend vuurtje over de gym had verspreid. Nep had het er tijdens de training ook al over. Als ik ergens wilde eten wilde hij me wel brengen en halen. Ze schijnen het allemaal bizar te vinden dat ik ervoor kies om een kwartier te wandelen.

Ik bestel wat te eten en ga zitten. De Deense jongen komt al snel. We eten en kletsen en ook Pete komt daarna weer terug. Hij is vastbesloten me overal heen te brengen waar ik ook maar heen wil. Haha.

De jongen uit Denemarken en ik lopen samen richting het zwembad. Hij wil nog even bij de verslaafde op bezoek en die woont twee deuren verder dan ik. De Deen heeft een afgetraind lichaam en een gezicht dat erg lijkt op dat van Johnny Depp. Hij zal door veel meisjes vast als aantrekkelijk worden beschouwd, maar het doet me niet zoveel. Hij is wel aardig, maar erg rustig. Qua karakter lijkt hij misschien wel veel op mij, maar hij past verder niet echt bij mij.

We praten over regen (wordt je natter als je rent of loopt door de regen), want hij geloofd dat het zo zal gaan regenen. De bliksem komt al onze kant op. We hebben er een lange discussie over en zelfs met behulp van google zijn we geen steek verder. Ondertussen zijn we bij de kamers en rookt de Deen een joint met de verslaafde, maar de verslaafde gaat na de joint meteen naar binnen. Dan praten we over zeilboten. De Deen heeft op een zeilboot gevaren bij Australië en praat hier ontzettend gepassioneerd over. Hij wil gaan sparen voor een zeilboot en dan het grootste deel van zijn leven zeilen. Ik laat me meesleuren in zijn enthousiasme en we spreken af dat ik met hem mee ga zeilen als hij over een paar jaar een zeilboot heeft gekocht. Het klinkt als paradijs en hij belooft me morgen foto's van zijn zeiltocht te laten zien.

Het begint te regenen en we nemen afscheid. Eenmaal in mijn kamer zakt mijn enthousiasme voor zeilen direct weg. Wat is er nou leuk aan om een paar weken zonder vasteland te zitten? Misschien dat ik ooit eens even ga zeilen. Misschien wel met hem. Maar dan zet ik niet vast hoe lang dat zal zijn zodat ik altijd gewoon weer weg kan wanneer ik het gezien heb, besluit ik.