Zondag (night market)

De jongen is weg en ik baal meer dan ik gedacht had. Bij die jongen had ik een vrij vertrouwd en in ieder geval veilig gevoel en nu ben ik toch echt weer een stuk meer alleen.

Ik denk na over wat ik kan doen vandaag en besluit rustig aan te doen. Ik ben pas laat wakker en hoor dat het regent. Het is tijd om te bloggen, foto's te posten en voor de rest rustig aan te doen.

Elke spier doet pijn. Ik voel alles dat ik gister heb gedaan. Poeh. Ik hoop dat het snel over is. Op elk been zitten muggenbulten. Ze jeuken mega erg.

Ik ga een stuk lopen. Heerlijk even de buitenlucht in. Ik heb maar 2 dagen getraind, zo'n 3 keer in totaal, maar durf te zweren dat ik al verandering voel. Mijn "lovehandles" zijn wat minder te voelen en ook mijn buik lijkt wel iets strakker. Zou het kunnen dat er nu al veel veranderd is? Op zich eet ik veel minder hier dan dat ik normaal doe en train veel harder.. Eh.. Sport ik ook nog eens fanatiek kan ik eerder zeggen. Thuis deed ik dat niet. Het lijkt me wat vroeg om al te juichen, maar ik heb er wel een goed gevoel bij.

Als ik terug kom bij mijn kamer gaat het enorm regenen. Toch moet ik echt iets gaan eten vanavond. Ik stuur de Franse Belg een berichtje om te vragen of hij ook nog moet eten. Hij wil met de Fransman naar de "night market" gaan in Pattong, dus ik vraag of ik mee mag.

Even later zit ik bij de Franse Belg achterop de scooter. Het regent gelukkig bijna niet meer. We rijden best een heel stuk voordat we aankomen bij de night market.

De night market is groot. Het lijkt op zo'n grote bazaar in Turkije. Er zijn kraampjes met eten en er zijn kraampjes met kleren en andere dingen. Er zijn zelfs huisdieren te koop. De schattigste puppy's, kittens, konijnen, egels, hamsters enzovoorts vind je hier.

Allereerst lopen we over het voedselgedeelte. Ik kijk mijn ogen uit. Er is sushi, vis, vlees, groente, chips, alles.. Ik koop wat stokjes met gemarineerd varkensvlees. Heerlijk. De rest ziet leuk uit, maar ik heb er niet zoveel zin in. Er is kokosnootsap te krijgen, dus ik bestel dat. Ik had er enorm veel zin in, maar ze hebben er zo ontzettend veel suiker in gedaan dat ik nu nog meer dorst heb dan van tevoren.

Daarna spreken we af dat we apart gaan kijken en elkaar over een uur op dezelfde plek zien. Ik baal ontzettend dat ik mijn telefoon niet heb meegenomen. Niet zo zeer om de tijd op bij te houden, maar vooral omdat ik nu geen foto's kan maken. Ik loop over de markt en denk aan thuis. "Oh, dit is goedkoop! Dat vind mijn zusje leuk winkelen", "Oh er is zoveel te zien, zoveel zelf gemaakt. Best kunstzinnig. Echt wat voor mijn moeder" en "Ja, dat zou mijn vader wel willen proeven. Wat zouden ze daar overheen hebben gegooid? Zou ik dat na kunnen maken? Dan kan ik indruk maken op mijn vader..".

Bah. Ik stop ter plekke. Ik wil helemaal niet aan hen denken. Ik wil hen helemaal niet missen. Zeker niet nu al. Ik ben hier nu voor mij. Klaar.

Langzaam slenter ik nog een beetje tussen de kraampjes door. Wat als ik nu te laat kom? Wat als ze weg gaan zonder mij? Dan ben ik een paar dagen aan het lopen voordat ik de gym heb gevonden. Ieuw. Ook akelig. Pasje voor pasje loop ik dichterbij de ontmoetingsplek. Er is nog tijd over.

De Fransman komt als eerst. De Franse Belg is nog nergens te bekennen, maar ik wil ze niet meer allebei uit het oog verliezen en daarom volg ik de Fransman. Hij wil nog even dit en hij wil nog even dat.. Ondertussen lopen we opnieuw de hele markt af. Uiteindelijk staat de Franse Belg bij de ontmoetingsplek. Hij heeft wat eten gekocht. We gaan met zijn drieën zitten buiten de markt. We kletsen nog even. We zijn allemaal onder de indruk van de markt geloof ik.

Voldaan gaan we weer richting huis. Morgen moeten we weer vroeg trainen en daarna gaat de Franse Belg naar huis.