Het zwembad

In het zwembad zie ik al een ander meisje. Op de rand naast haar ligt een jongen. Het meisje zoekt meteen contact met me en vraagt me de oren van de kop af. Zij komt zelf uit Zweden en is hier samen met haar vriend. Ze vraagt me waar mijn kamer is en wanneer ik zeg dat deze bij de gym is, adviseert ze me zo snel mogelijk om deze om te laten boeken naar een kamer bij het zwembad (5 minuten lopen vanaf de gym). Niet per sé voor de airconditioning, maar vooral omdat vrijwel alle internationale mensen in de kamers rond het zwembad liggen. Ze vraagt me of ik vanavond wil aansluiten bij de barbeque, die ze heeft georganiseerd bij het zwembad, en ik verzeker haar dat ik zeker even langs zal komen.

Er komt een andere jongen aan die in het zwembad erbij springt. Hij komt uit (Frans) België, dus we praten gewoon Engels. Hij is erg geïnteresseerd in me en vind het verbazingwekkend dat ik wil komen trainen. Hij adviseert me sterk om een scooter te huren om in de buurt rond te rijden nadat ik hem de goede plekken uit de buurt had gevraagd, maar hij snapt mijn angst natuurlijk nog niet. Iedereen kan op een scooter rijden. Klopt. Ik zeker, want ik had vroeger zelf een scooter.. Klopt zeker. Maar ze rijden hier als gekken. Ze gaan allemaal een andere kant op en er zit gewoon geen logica in. Het resultaat is dus dat je SUPER goed moet opletten wanneer je je in het verkeer begeeft hier. En dat is nou echt geen sterk punt van me. Nee. Als ik ga rijden op zo'n ding ben ik er vrij zeker van dat er iets mis zal gaan.

Opnieuw springt iemand in het zwembad erbij. Deze jongen is ook een Nederlander, maar omdat er meer mensen zijn praten we gewoon Engels. Hij praat over een andere jongen. Daar had hij geen klik mee. Deze jongen zou een alcohol en drugsprobleem hebben en hierheen zijn gekomen om af te kicken.. Tuurlijk. De sterke verhalen komen al.

Na wat kletsen en lachen in het zwembad geven de anderen aan dat ze honger hebben. Mijn hele ritme is nog fucked up en ik heb nog geen honger dus heb ook geen zin om iets te gaan eten. Ze vragen me toch mee. Wat aardig! Want zoveel zeg ik eigenlijk niet uit mezelf. Ik ben nog wat terughoudend en ben me er bewust van dat er niet al te veel uit me is gekomen. Ik weet gewoon niet goed wat ik moet zeggen en in grotere groepen heb ik sowieso de neiging om op de achtergrond te blijven.

Ze gaan eten en de Franse Belg vraagt of ik echt niet mee wil eten. Ik mag bij hem achterop de scooter. Nee bedankt. Ik ga die andere kamer proberen te regelen en ik moet sowieso nog een sportoutfit gaan aanschaffen!

Ik loop terug naar mijn kamer bij de gym. Ik ben ongeveer een uurtje bij het zwembad geweest, maar voel mijn schouders een beetje roder worden. Normaal verbrand ik helemaal niet snel, maar de zon hier was erg fel en doordringend blijkbaar. Eenmaal op mijn kamer pak ik alle spullen en duw ze maar weer in mijn backpack. Als ik dan meteen zou mogen wisselen, kon ik maar beter alles klaar hebben.

Ik blijf even op de kamer en besef me dat ik nu wel heel moe ben. Zodra ik me even op bed laat vallen, raak ik dan ook direct in een diepe slaap. Ik slaap lekker door totdat de geluiden van de gym harder worden. Het is 16.00 uur, dus de volgende training is begonnen.

Tijdens de training loop ik naar de eigenaar. Ik vraag hem of het mogelijk is om nog van kamer te wisselen. Hij vond dit helemaal geen probleem en rekende me meteen even voor wat ik hiervoor bij zou moeten betalen. Zo'n 5000 baht extra. Geen probleem. Dat is nog geen 130 euro extra voor een maand in een luxere kamer met airco. Ik ga het geld halen en hij geeft me de sleutel. Hij zegt dat ik even moet wachten omdat zijn "staff" dadelijk komt om me te helpen mijn spullen te verhuizen. Ik bedank hem vriendelijk en zeg dat ik dit zelf wel kan doen. Hij kijkt me stomverbaasd aan en vraagt me nog 3 keer of ik het zeker weet.

Wederom met mijn backpack op mijn rug en mijn rugzakje in de hand loop ik naar het zwembad. Eens kijken. Ik heb een sleutel in mijn hand van kamer 14. Het blijkt een van de eerste kamers en ik ga naar binnen. Deze kamer is heel anders. Veel groter, veel meer ruimte en veel nieuwer (en dus netter). Er is een kledingkast en ook nog een koelkast. Opvallend is dat er bij dit toilet een wc rol hangt, terwijl er bij de vorige kamer alleen een kraantje hing. YES! Alleen dat is me al 100 euro waard. Ik wil gewoon mijn kont kunnen afvegen, thank you very much.

Ik pak mijn spullen een beetje uit en kijk naar buiten. Het is ineens een stuk donkerder dan net. Shit. Ik moet nog even naar de winkel water gaan halen! Er zit gelukkig een winkel (en restaurantje) bij de gym, maar er is ook een supermarkt ernaast. Aangezien er bij de supermarkt een ATM (pinautomaat) is, loop ik daarheen. Tijdens het afrekenen van de flesjes water besef ik me dat ik de briefjes in mijn beurs per ongeluk had aangezien voor 100 baht, in plaats van 20 baht. Oeps. Dat betekent dus dat ik niet genoeg geld heb. Ik sein even dat ik moet pinnen buiten en dat is geen probleem.

Gehaast loop ik naar buiten en haal ik mijn pinpas tevoorschijn. Ik pin 500 baht en loop naar binnen. Ik betaal het water en stop het wisselgeld weer terug in mijn beurs. Shit. Waar is die pinpas nu? Heb ik die niet uit de machine gehaald? Ik denk erover na en besef me dat, in tegenstelling tot thuis, ik eerst het geld en de bon heb gekregen in plaats van de pinpas. Thuis krijg je altijd eerst je pinpas terug. Zou het zo zijn dat ik direct met het geld naar binnen ben gerend en mijn pinpas ben vergeten? En is die pinpas dan ingeslikt of heeft iemand hem meegenomen? Shit.

Ik slik en loop terug de winkel in. Ik kijk overal. Op de grond, op de balie.. Ik zwaai met mijn creditcard om duidelijk te maken dat ik zo'n pasje zoek. De kassabediende schud bedenkelijk nee. Shit. Ik loop naar buiten. Zou iemand hem hebben meegenomen? Ik denk het niet, het ging zo snel allemaal, maar loop gauw naar mijn kamer met het water om meteen de bank te bellen.

Ik bel de bank en zorg ervoor dat de pinpas direct geblokkeerd wordt. De man aan de telefoon neemt de stress enigszins weg. Goed. De pas is geblokkeerd en ik heb nog steeds mijn creditcard. Vanaf nu hoef ik alleen nog eten te kopen en ik heb nog zo'n 300 baht. Dat moet genoeg zijn voor de komende 2 tot 3 dagen. Daarna pin ik gewoon even mijn creditcard. Geen probleem.

Terwijl mijn stress zakt besef ik me hoe ontzettend donker het buiten eigenlijk is. Het is zo donker, dat ik tot hoogstens 1 meter voor me kan kijken. Voor mij lijkt het middernacht. Ik loop naar de mensen bij het zwembad. Er zit nu al een klein groepje. Ik vraag het Zweedse meisje of ik kan helpen, maar het blijkt dat ik niets kan doen dus ik ga bij het zwembad erbij zitten. Iedereen die er nu is ken ik nog niet. Een jongen maakt even een praatje met me vanuit het zwembad. Hij lijkt aardig, maar ik kan hem helemaal niet goed zien. Ineens gaat iedereen weg. Sommigen gaan douchen en zich klaarmaken. Ik besluit ook even naar mijn kamer te gaan.

Een kwartier tot half uur later kom ik terug. Ik heb even met mijn familie geappt en zit weer vol goede moed. Terwijl ik naar het zwembad loop zie ik hoeveel mensen er zitten. Ik denk dat er zo'n 15 tot 20 mensen bij elkaar zaten. Er was een Thaise man die kip rookte op een barbeque. "Hello, come eat! Come! Come!". Hij wijst naar een stapel borden en ik sluit me aan bij de rij. Ik pak wat rijst en een stuk kip. Er ligt ook wat groens maar ik weet niet wat het is. Het lijken wel pepers, dus ik pak het maar niet.

Ik eet de kip en sta perplex van de enorme smaakbom in mijn mond. Dit is echt lekker. Zelfs de pezen en andere glibberige stukken van de kip zijn om van te smullen. Geen idee wat voor marinade ze daaroverheen hadden gedaan, maar dit was echt goede shit. De rijst smaakte ook goed en geloof me, ik genoot goed van mijn eerste Thaise maaltijd!

Terwijl we aten praatte ik met allerlei mensen. Er waren mensen uit België (het Nederlandse gedeelte :) ), mensen uit Nieuw Zeeland, Australië, Noorwegen, Thailand zelf en daarbij zaten ook nog eens het groepje mensen dat ik eerder had gezien vandaag. De Franse Belg die ik al kende vroeg na een tijdje of ik bij hen kwam zitten, dus dat ben ik toen ook gaan doen. Een deel van het groepje dat ik al eerder had gezien ging samen met nog een Brit en een Australiër naar de stad Pattong. Of ik ook mee wilde..

Ik had al gelezen over Pattong. Pattong staat bekend om zijn "pingpong-shows" en sekstoerisme. Ook tijdens de barbeque hoorde ik wat verhalen over Pattong, waarna ik voor mezelf al zeker wist dat ik die plaats zou overslaan. Langzaam ging iedereen een andere kant op en ik bleef over met het Zweedse meisje. Zij was al in Pattong geweest met haar vriend.

Ze was met hem naar een pingpong show gaan kijken en zag daar hoe verschillende vrouwen het podium op kwamen om van alles uit hun vagina te halen. Er schijnt een vrouw te zijn geweest die een grote levende kikker uit haar vagina haalde, een vrouw die een stuk of 10 levende goudvissen uit haar vagina spoot terwijl ze tussendoor blijkbaar fanatiek danste en een vrouw die een touw met scheermesjes uit haar vagina haalde. Ook was er een man die met zijn piemel op de drums sloeg en waren er hoeren die je voor 100 baht mocht ehm.. Ja hoe noem je dat. Die je voor 100 baht mocht lenen.

Nou zeg! Ik opende mijn mond vol verbazing. 100 baht?! Dat is net iets meer dan 2 euro en 50 cent. Toen ik het meisje zei dat ik dit echt gestoord vond zaten we echt op één lijn. "I know, right..". Nee. Pattong hoeft voor mij niet. Het lijkt me gruwelijk.

Terwijl ik met het meisje praat draait een andere jongen zich naar ons toe. Hij vraagt of we misschien bier hebben dat hij mag overkopen. Nee, dat hebben we niet.. Daarna vraagt hij waar ik vandaan kom. Als ik zeg dat ik uit Nederland kom reageert hij enthousiast. "Oh, you have good drugpolicies! Yes!".

Aha. Hij is dus die drugs- en alcoholverslaafde waar die ene Nederlander het eerder over had! Ik reageer rustig "No. I don't think we have good drugpolicies. If it was up to me, all drugs would have been illegal. Drugs never did anyone any good.". Het Zweedse meisje zit naast me te knikken en geeft me volkomen gelijk. De lach van de jongen (uit Noorwegen blijkbaar) zakt weg. We hebben een discussie over drugs en het is heel duidelijk dat het Zweedse meisje en ik weer op één lijn zitten. Allemaal goed en wel, maar het is niet ons ding. Klaar.

We sluiten af en het meisje zegt dat ze morgen vertrekt. Ze trekt met haar vriendje verder door Thailand en ze blijven ook nog een tijdje doorreizen. Haar vriend doet iets als programmeur (of iets anders ICT-achtigs) en werkt maar 48 uur per maand!! Hij kan dit doen vanuit de grote steden en verdient hier blijkbaar super goed aan. Wow.

Vol tevredenheid en goede moed keer ik terug naar mijn kamer en zet ik de wekker. Morgen om 8 uur begint de eerste training!